Η απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να αποσύρει εκ νέου τις Ηνωμένες Πολιτείες από την UNESCO αποτελεί ένα ακόμη θλιβερό επεισόδιο στην ευρύτερη πολιτική της απομονωτισμού και της ιδεολογικής περιχαράκωσης. Επικαλούμενοι «αντι-ισραηλινή ρητορική" και «διχαστικές πολιτιστικές υποθέσεις", ο Ντόναλντ Τραμπ και οι συνεργάτες του επιχειρούν να αποδομήσουν έναν οργανισμό που για δεκαετίες έχει σταθεί θεματοφύλακας της πολιτιστικής κληρονομιάς, της ελευθερίας της έκφρασης, της προστασίας της διαφορετικότητας και της προώθησης της ειρήνης μέσω της εκπαίδευσης και του διαλόγου.
Η UNESCO δεν είναι απλώς ένας πολιτιστικός οργανισμός. Είναι ένας κρίσιμος παγκόσμιος θεσμός που στηρίζει τον πολιτισμικό πλουραλισμό, προστατεύει απειλούμενες γλώσσες και παραδόσεις, και μάχεται για την παγκόσμια εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς. Είναι ακριβώς οι αξίες της συμπερίληψης, της συνεργασίας και της κατανόησης των πολιτισμικών διαφορών που την καθιστούν απαραίτητη σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο πολωμένος.
Η δήλωση της εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ περί «παγκοσμιοποιημένης ιδεολογικής ατζέντας» αποκαλύπτει μια βαθιά εχθρότητα προς κάθε διεθνή προσπάθεια για κοινούς στόχους — όπως η βιώσιμη ανάπτυξη, η ισότητα των φύλων και η πολιτιστική δικαιοσύνη. Πρόκειται για μια οπισθοδρομική και επικίνδυνη στάση, που εναντιώνεται ευθέως στο όραμα ενός κόσμου βασισμένου στη συνεργασία και την αμοιβαία κατανόηση.
Ακόμα πιο ανησυχητική είναι η προσπάθεια να παρουσιαστεί η ένταξη της Παλαιστίνης στην UNESCO ως πρόκληση ή «διάδοση εχθρικού λόγου». Η συμπερίληψη όλων των λαών — ακόμη και εκείνων χωρίς αναγνωρισμένο κράτος — στο τραπέζι του διαλόγου δεν είναι πράξη εχθρότητας· είναι πράξη ειρήνης και σεβασμού. Το να αποκλείεις μια ολόκληρη ταυτότητα από έναν διεθνή πολιτιστικό οργανισμό, δεν είναι απλώς πολιτικά επικίνδυνο· είναι ηθικά ανεπίτρεπτο.
Ο Τραμπ για δεύτερη φορά βάζει την ιδεολογική του ατζέντα πάνω από τις παγκόσμιες αξίες. Αντί να ηγηθεί μιας συμμαχίας για την προστασία της πολιτιστικής ποικιλομορφίας, επιλέγει να γυρίσει την πλάτη του. Αντί να επενδύσει στη συμπερίληψη, επενδύει στη διάσπαση. Αντί να οικοδομήσει γέφυρες, υψώνει τείχη.
Σε έναν κόσμο που υποφέρει από ανισότητες, κλιματική κρίση και βία, η απουσία των Ηνωμένων Πολιτειών από την UNESCO είναι κάτι παραπάνω από διπλωματικό σφάλμα — είναι ένα ηθικό ολίσθημα, με παγκόσμιες συνέπειες. Και είναι στο χέρι των πολιτών, των οργανώσεων και των ίδιων των Ηνωμένων Εθνών να αντισταθούν στον απομονωτισμό και να υπερασπιστούν τις αξίες που πραγματικά ενώνουν την ανθρωπότητα.
