Σύμφωνα με πρόσφατη προειδοποίηση της Ένωσης Δικηγόρων Εργασίας (Employment Lawyers Association – ELA), ολοένα και περισσότερες βρετανικές επιχειρήσεις, επηρεασμένες από την πολιτική ατζέντα των ΗΠΑ και τον λόγο κατά των πολιτικών DEI (Diversity, Equity, Inclusion), εξετάζουν τη μείωση ή ακόμη και την πλήρη κατάργηση των προγραμμάτων διαφορετικότητας και συμπερίληψης στους οργανισμούς τους.
«Η εγκατάλειψη των πολιτικών DEI μπορεί να κοστίσει ακριβά»
Οι νομικοί ειδικοί προειδοποιούν ότι τέτοιες κινήσεις ενδέχεται να έχουν σοβαρές νομικές συνέπειες, καθώς δημιουργείται το έδαφος για αύξηση περιστατικών διακρίσεων, παρενόχλησης και άνισης μεταχείρισης στο εργασιακό περιβάλλον. Η ELA υπενθυμίζει ότι η νομοθεσία του Ηνωμένου Βασιλείου παραμένει ξεκάθαρη: οι εργοδότες έχουν την υποχρέωση να προστατεύουν τα άτομα από διακρίσεις βάσει φύλου, φυλής, σεξουαλικού προσανατολισμού, αναπηρίας, ηλικίας, ταυτότητας φύλου και θρησκείας.
Ενδεικτικά, σε πρόσφατη υπόθεση, επιχείρηση που είχε αποσύρει εκπαιδευτικά προγράμματα για την πρόληψη ομοφοβικής παρενόχλησης κλήθηκε να καταβάλει αποζημίωση σε πρώην εργαζόμενο.
Αντίσταση στη διεθνοποιημένη αντίδραση
Το κλίμα στο Ηνωμένο Βασίλειο αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη διεθνή στροφή — ιδιαίτερα στις ΗΠΑ — όπου ομάδες πίεσης και πολιτικοί επιτίθενται στις πολιτικές DEI, τις κατηγορούν ως «προνομιακές" ή «διαχωριστικές" και ζητούν την κατάργησή τους. Ωστόσο, οι ειδικοί του εργατικού δικαίου προειδοποιούν ότι τέτοιες εξελίξεις δεν μπορούν να «εισαχθούν" χωρίς κόστος σε ευρωπαϊκά δεδομένα, όπου η ισότητα δικαιωμάτων είναι θεμελιώδης αρχή.
Ηθική ευθύνη και εταιρική στρατηγική
Πέρα από τη νομική διάσταση, υπάρχει και η ηθική και κοινωνική ευθύνη των εργοδοτών. Οι πολιτικές διαφορετικότητας δεν είναι απλώς «καλές πρακτικές", αλλά εργαλεία προστασίας και καλλιέργειας ασφαλών, παραγωγικών και δίκαιων χώρων εργασίας.
Παράλληλα, πλήθος μελετών αποδεικνύει ότι οι οργανισμοί που επενδύουν σε κουλτούρες συμπερίληψης απολαμβάνουν μεγαλύτερη καινοτομία, μεγαλύτερη αποδοτικότητα και αυξημένη προσέλκυση ταλέντων.
Και τώρα τι;
Η βρετανική κοινωνία, με τη μακρά πολυπολιτισμική της ιστορία και την ποικιλομορφία του εργατικού της δυναμικού, βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Το ερώτημα δεν είναι αν πρέπει να υπάρχουν πολιτικές διαφορετικότητας — αλλά πώς μπορούν να ενισχυθούν, να προστατευθούν και να γίνουν πιο αποτελεσματικές απέναντι στην παγκόσμια οπισθοδρόμηση.
Σε αυτό το πλαίσιο, η φωνή των νομικών, των εργαζομένων, των συνδικαλιστικών φορέων και των προοδευτικών εργοδοτών είναι πιο κρίσιμη από ποτέ.
