Μια μέρα στον Πειραιά που μίλησε για όλους μας
Στο κέντρο του Πειραιά, ένα ψυχρό πρωινό του Δεκέμβρη, κάτι όμορφο και διαφορετικό γεννιόταν. Η πόλη, φωτισμένη από χριστουγεννιάτικες γιρλάντες, έμοιαζε σαν να άνοιγε για λίγο την καρδιά της πιο πλατιά, για να χωρέσει όλες τις φωνές — και κυρίως εκείνες που συχνά δεν ακούγονται όσο θα έπρεπε.
Το Bazaar που άγγιξε τους περαστικούς
Μπροστά στο Δημοτικό Θέατρο, οι μαθητές των Ειδικών Σχολείων είχαν στήσει έναν μικρό κόσμο δημιουργίας. Πολύχρωμα στολίδια, προσεγμένες χειροτεχνίες, μικρά έργα που κουβαλούσαν τη φαντασία, τον κόπο και την περηφάνια τους.
Ο Δήμαρχος Πειραιά, Γιάννης Μώραλης, στάθηκε ανάμεσά τους, με τη ζεστασιά ενός ανθρώπου που αναγνωρίζει τη σημασία αυτών των στιγμών. Κοιτώντας τις δημιουργίες των παιδιών, μοιράστηκε μια σκέψη που ακούστηκε σαν καρδιά της ημέρας: «Η 3η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, αποτελεί υπενθύμιση ότι μια πόλη δεν αξιολογείται μόνο από τις υποδομές και τις υπηρεσίες της, αλλά κυρίως από το πόσο “αγκαλιάζει” όλους τους ανθρώπους της χωρίς εξαιρέσεις».
Δεν ήταν μια τυπική δήλωση. Ήταν μια διαπίστωση βγαλμένη από όσα έβλεπε γύρω του: παιδιά που χαμογελούσαν δειλά κάθε φορά που κάποιος θαύμαζε τη δουλειά τους, γονείς που ένιωθαν περήφανοι, εκπαιδευτικοί που πίστευαν βαθιά στις δυνατότητές τους.
Το απόγευμα, οι ίδιοι οι μαθητές μπήκαν στους ρόλους της διοργάνωσης: ταξιθέτες, υπεύθυνοι υποδοχής, βοηθοί στο ταμείο. Μια πράξη που έδειξε ότι όταν τους δοθεί χώρος και εμπιστοσύνη, μπορούν να λάμψουν όσο κάθε παιδί.
Μια εκδήλωση – ένας διάλογος για δικαιώματα
Στο φουαγιέ του θεάτρου, αργότερα την ίδια ημέρα, ξεκίνησε ένας διάλογος πιο ουσιαστικός. Άνθρωποι που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη συμπερίληψη μοιράστηκαν εμπειρίες και προσέγγισαν την αναπηρία όχι ως εμπόδιο, αλλά ως πραγματικότητα που η κοινωνία πρέπει να αγκαλιάσει με σεβασμό.
Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος μίλησε για τη δύναμη της προσωπικής εμπειρίας. Ο Νίκος Παπαγγελής για το τι σημαίνει να μετατρέπεις κάθε εμπόδιο σε νέο στόχο. Η Φωτεινή Ανέστη για τη γλώσσα που δεν μιλιέται με λέξεις αλλά με χέρια και καρδιά. Ο Βαγγέλης Αυγουλάς για το πώς η ορατότητα αλλάζει κοινωνίες.
Για τον Δήμαρχο, αυτή η συζήτηση δεν ήταν τυχαία. Όπως τόνισε: «Στην εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία ακούσαμε ανθρώπους με εμπειρίες, με γνώση και με παρεμβάσεις ουσίας. Μας υπενθύμισαν ότι η προσβασιμότητα, οι ίσες ευκαιρίες και ο σεβασμός δεν είναι απλές έννοιες, αλλά καθημερινά δικαιώματα που πρέπει να γίνονται πράξη σε κάθε γειτονιά, σε κάθε δομή, σε κάθε υπηρεσία του δήμου».
Η φωνή του αντήχησε μέσα στον χώρο, όχι ως υπόσχεση, αλλά ως αναγνώριση ευθύνης. Και πήγε ένα βήμα παραπέρα: «Παρά τα όσα θετικά έχουν γίνει στον δήμο μας προς αυτήν την κατεύθυνση, αυτά που πρέπει να γίνουν στο μέλλον είναι πολύ περισσότερα και θα πρέπει να κινηθούμε πιο γρήγορα, ώστε να υπάρξει το συντομότερο μια ακόμα καλύτερη κατάσταση σε σχέση με την πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία».
Ειλικρινής, ξεκάθαρος, με λόγο που παραδέχεται ότι η συμπερίληψη δεν είναι κάτι που “έγινε”—είναι κάτι που συνεχώς χτίζεται.
Η πόλη που θέλουμε να ζούμε
Κλείνοντας την ημέρα, ο Δήμαρχος συμπύκνωσε αυτό που πολλοί ένιωσαν: «Ως Δημοτική Αρχή, θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε με συνέπεια και πράξεις την προσπάθεια για μια πόλη πιο ανοιχτή, πιο ανθρώπινη και πιο συμπεριληπτική. Αυτό οφείλουμε στα παιδιά μας, στις οικογένειές τους και σε κάθε συμπολίτη μας που παλεύει για αξιοπρέπεια και ίσες ευκαιρίες».
Κι έτσι, ο Πειραιάς έζησε μια μέρα όπου η διαφορετικότητα δεν ήταν παράπλευρη σκέψη αλλά κεντρική αξία.
Μια μέρα όπου η συμπερίληψη έγινε γιορτή.
Μια μέρα που έδειξε ότι οι πόλεις αλλάζουν όταν οι άνθρωποί τους αλλάζουν πρώτα.
Ο Γιάννης Χατζηαλέξης και ο Γιώργος Βίτσας, που συντόνισαν τις δράσεις, θύμισαν ότι η αλλαγή δεν συμβαίνει από μόνη της, αλλά χρειάζεται ανθρώπους που τη στηρίζουν, την υπηρετούν και τη χτίζουν μέρα με τη μέρα.
Ίσως, λοιπόν, αυτή να μην ήταν απλώς μια ημέρα ευαισθητοποίησης. Ίσως να ήταν η αρχή ενός πιο φωτεινού Πειραιά.
