Σύμφωνα με εκτενή ανάλυση του The Guardian, το 2025 καταγράφεται μια πρωτοφανής κατάρρευση της δημόσιας εταιρικής στήριξης προς τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Οι μεγαλύτεροι επιχειρηματικοί όμιλοι σε Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ μείωσαν δραστικά την παρουσία τους γύρω από το Pride, με πτώσεις που φτάνουν έως και το 92%. Πάνω σε αυτά τα δεδομένα δεν μπορούμε να μιλήσουμε απλώς για αλλαγή στρατηγικής. Μιλάμε για υποχώρηση. Και η υποχώρηση αυτή δεν είναι ούτε ουδέτερη ούτε αθώα.
Οι εταιρείες δεν «ξεπέρασαν» το rainbow washing. Απλώς επέλεξαν τη σιωπή τη στιγμή που η δημόσια στήριξη έγινε πολιτικά κοστοβόρα. Σε ένα περιβάλλον όπου τα δικαιώματα αμφισβητούνται ανοιχτά και η διαφορετικότητα στοχοποιείται, το να μην παίρνεις θέση είναι θέση. Και συνήθως είναι υπέρ του ισχυρότερου.
Το αφήγημα της «επιστροφής στην ουσία» δεν στέκει
Η ιδέα ότι η απόσυρση από το Pride σηματοδοτεί ειλικρίνεια είναι βολική για τις εταιρείες, αλλά δεν αντέχει σε σοβαρή εξέταση. Αν επρόκειτο για ουσιαστική στροφή, θα βλέπαμε σαφείς δημόσιες δεσμεύσεις: διατήρηση προϋπολογισμών για DEI, ξεκάθαρη υπεράσπιση των ΛΟΑΤΚΙ+ εργαζομένων, λόγο που δεν εξαφανίζεται μόλις αλλάξει το πολιτικό κλίμα.
Αντί γι’ αυτό, όπως δείχνουν τα στοιχεία του The Guardian, βλέπουμε μαζική εξαφάνιση. Αναρτήσεις κόβονται, καμπάνιες ακυρώνονται, και το Pride μετατρέπεται από δημόσια αξία σε εσωτερική υποσημείωση. Αυτό δεν είναι επιστροφή στην ουσία. Είναι retreat.
Η σιωπή ως εταιρική τακτική είναι κοντόφθαλμη
Οι εταιρείες φαίνεται να πιστεύουν ότι η σιωπή μειώνει το ρίσκο. Στην πραγματικότητα, απλώς το μεταθέτει. Οι νεότερες γενιές εργαζομένων και καταναλωτών παρακολουθούν πολύ προσεκτικά ποιος μένει όρθιος όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Και θυμούνται.
Όταν μια εταιρεία αποσύρει τη δημόσια στήριξή της τη στιγμή που αυτή προκαλεί αντιδράσεις, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: οι αξίες της είναι υπό αίρεση. Αυτό δεν χτίζει εμπιστοσύνη — τη διαβρώνει.
Η Apple, που σύμφωνα με το The Guardian επέλεξε να ενισχύσει και όχι να περιορίσει την παρουσία της, δεν αποτελεί εξαίρεση από αφέλεια. Αποτελεί παράδειγμα συνέπειας. Και η συνέπεια, σε βάθος χρόνου, είναι στρατηγικό πλεονέκτημα.
Η ορατότητα δεν είναι marketing — είναι πολιτική πράξη
Για τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, η εταιρική ορατότητα δεν ήταν ποτέ απλώς διαφήμιση. Ήταν ένδειξη αποδοχής και ασφάλειας στον δημόσιο χώρο. Η μαζική της εξαφάνιση στέλνει το αντίθετο μήνυμα: ότι η συμπερίληψη είναι διαπραγματεύσιμη.
Το επιχείρημα της «αθόρυβης συμπερίληψης» ακούγεται ωραίο, αλλά χάνει την αξία του όταν συνοδεύεται από περικοπές, απόλυση στελεχών DEI και απόλυτη δημόσια σιωπή. Η συμπερίληψη που δεν φαίνεται, δεν υπερασπίζεται και δεν κοστίζει, είναι εύθραυστη. Και εύκολα αναστρέψιμη.
Το Pride θα επιβιώσει — το ερώτημα είναι ποιες εταιρείες θα αντέξουν
Το Pride υπήρχε πριν τις πολυεθνικές και θα συνεχίσει να υπάρχει χωρίς αυτές.
Οι εταιρείες, όμως, χρειάζονται κάτι που δεν αγοράζεται με καμπάνιες: αξιοπιστία. Η ανάλυση του The Guardian δεν καταγράφει απλώς μια αλλαγή επικοινωνίας. Καταγράφει μια δοκιμασία αξιών. Και πολλές εταιρείες απέτυχαν. Η σιωπή μπορεί να μοιάζει ασφαλής επιλογή σήμερα. Αλλά στην πράξη, είναι απλώς η πιο κοντόφθαλμη στρατηγική που θα μπορούσαν να διαλέξουν.
